Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο. Ας βγει και από τη ζωή μας!

Βρισκόμουν στο ταμείο του supermarket. Η (μεσήλιξ πιθανόν) γιαγιά σηκώνει το χέρι στον εγγονό, εκφοβιστικά, δεν τον χτυπάει, αλλά ξεκάθαρα τον απειλεί. Την αγριοκοιτάζω.Με περίσσιο θράσος λέει στον εγγονό της: ’βλέπεις πως σε κοιτάει η κυρία με τις βλακείες που κάνεις?’’Χωρίς ντροπή, της απαντάω:’δεν κοιτάω το παιδί κυρία μου, εσένα κοιτάω’’ και με έμφαση, ’δεν χτυπάμε κυρία μου, δεν χτυπάμε, τα παιδιά!!’’ Σωστή ή λάθος κίνηση? Πιστεύω σωστή. Κάθε παιδί (όπως κάθε μεγάλος) έχει το δικαίωμα να το σέβονται.Έχω ακούσει άτομα να συζητούν και να συμφωνούν πως τα παιδιά χρειάζονται το ξύλο (!!!!!), γιατί, να, ’κι εμείς που το φάγαμε δεν πάθαμε τίποτα, ίσα ίσα που γίναμε άνθρωποι’’ (!!!!!)Αισθάνομαι πως οι άνθρωποι με τέτοιες πεποιθήσεις, έχουν χάσει εντελώς την επαφή με τη βαθύτερη ουσία τους που πρεσβεύει αξίες όπως η αγάπη και η ανθρωπιά. Τελικά ναι, χρειάζεται όταν βλέπουμε περιστατικά βιας από μεγάλο σε παιδί, να παίρνουμε θέση. Ξέχασε τις δικαιολογίες του τύπου: ’και ποιός είμαι εγώ που θα ανακατευτώ’’, ’κι εγώ γονιός είμαι και κάνω λάθη, ’ας μη μιλήσω θα μπλέξω, ή ’θα πεθάνω από τη ντροπή μου αν κάνω παρατήρηση’’.Σκέψου πως το λιγότερο που μπορείς να κάνεις με την παρέμβαση σου είναι να κάνεις τον κακοποιητή γονιό-συγγενή να το σκεφτεί 2η φορά πριν σηκώσει πάλι χέρι. Αν πάλι είσαι γονιός που χτυπάει το παιδί του, χρειάζεται να προσπαθήσεις να μπεις στη θέση του μικρού παιδιού, την ώρα που το χτυπάς. Και αν κάπου μέσα σου γνωρίζεις πως αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό, τότε χρειάζεται να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου και να ζητήσεις βοήθεια.Καλός γονιός δεν είναι εκείνος που δεν κάνει λάθη, αλλά αυτός που μαθαίνει από αυτά και έχει την ωριμότητα να τα διορθώνει.

O ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

1. Τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, έχουν δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας.Η σωματική τιμωρία είναι μια μορφή βίας.
2. Το ξύλο, το χαστούκι, το τράβηγμα αυτιού και γενικά η επιβολή σωματικού πόνου στο παιδί είναι μορφές σωματικής τιμωρίας και πλέον δεν επιτρέπονται (Ν.3500/06, άρθρο 4).
3. Κανένα πρόσωπο που έχει στην ευθύνη του ένα παιδί δεν έχει δικαίωμα να του επιβάλλει σωματική τιμωρία.
4. Οι γονείς έχουν την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους και οφείλουν να τα μεγαλώνουν χωρίς να χρησιμοποιούν βία σε βάρος τους και να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους.
5. Η σωματική τιμωρία θίγει την προσωπικότητα του παιδιού.
6. Η σωματική τιμωρία δεν είναι αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης.
7. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ξύλο, μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του με βίαιο τρόπο και είναι πιθανό να ασκήσει βία σε άλλους αργότερα.
8. Η σωματική τιμωρία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές κακοποίησης.
9. O διάλογος και η μη βίαιη διαπαιδαγώγηση είναι ο καλύτερος τρόπος για να μαθαίνει ένα παιδί τους κανόνες και τα όρια που χρειάζεται στη ζωή του.
10. Είναι στο χέρι μας να βγάλουμε το ξύλο και τη βία από τη ζωή των παιδιών!